Welcome to Optimise

ดูเหมือนในแต่ละปีๆ​ ปัญหาของโลกก็เร่งเร้าจังหวะขึ้นเรื่อยๆ​

เรื่องโควิดซาลงไปได้ไม่เท่าไหร่​ เรื่องเงินเฟ้อ​ เรื่องน้ำมันแพง​ เรื่องดอกเบี้ยสูงก็ดาหน้าเข้ามาเป็น ‘ท่อนฮุค’ ​ใหม่​ จนผู้คนแทบไม่มีเวลาหายใจหายคอ

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องโลกร้อน​ ที่แสดงออกแบบเกรี้ยวกราด​ ทั้งน้ำท่วมในปากีสถาน​ คลื่นความร้อนและไฟป่าในยุโรป​ เฮอร์ริเคนในสหรัฐฯ​ กระทั่งกรุงเทพฯ เอง​ ก็มีห่าฝนให้หลบมาจนแทบจะประชิดเดือนธันวาคม

ในสถานการณ์​แบบนี้​ คนมักรู้สึกว่าต้องใช้สติปัญญามาแก้ไขปัญหาชีวิต​-ธุรกิจ​ ครอบครัว​-สังคมแบบไม่รู้จบ​ จนบางทีก็จวนเจียนจะออกอาการ “สิบปากสิ้นฝากสิ้นสั่ง​ สิ้นกำลังสิ้นคิดยักษา พิษศรร้อนรุ่มทั้งกายา​ อสุรกลิ้งเกลือกเสือกไป” เหมือนทศกัณฐ์ตอนต้องศรพระราม

แต่อย่างที่นโปเลียนเคยบอกไว้ว่า อัจฉริยะไม่ใช่คนทำอะไรแปลกประหลาดพิศดาร​ แต่คือคนที่ยังสามารถทำตัวปกติในยามที่คนอื่น ‘เสียทรง’ กันไปหมด​ หรือที่วอร์เรน บัฟเฟตต์พูดในแนวทางไม่ผิดกันนักว่า​ แนวการลงทุนของเขาจริงๆ ก็คือการพยายามจะรู้จักกลัวในยามที่คนอื่นโลภ​ และรู้จักโลภในยามที่คนเอาแต่ตื่นกลัว

การรับมือกับเหตุฉุกเฉินตรงหน้า บางที​จึงอาจไม่ต้องใช้อะไรแปลกใหม่​ มากเท่ากับการพยายามรักษาเสถียรภาพของจิตใจแล้วดำเนินการไปตามเหตุผลที่ได้ไล่เรียงมาดีแล้ว​ โดยไม่ปล่อยให้สถานการณ์กดดัน

เรื่องราวของ Optimise ในฉบับนี้ ไม่ว่าหลักการ Asset Allocation ของดร.พิพัฒน์ เหลืองนฤมิตชัย วิธีการรับมือกับวิกฤตระลอกแล้วระลอกเล่าของ ‘อากู๋’ หรือคุณไพบูลย์ ดำรงชัยธรรมแห่ง ‘จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่’ หรือจิตวิญญาณความไม่หวั่นไหวของชาวนิวยอร์ก ฯลฯ คือส่วนหนึ่งที่พิสูจน์หลักการดังกล่าว

ถ้าใครทำตามได้ เชื่อว่าในอนาคต อาจต้องหันกลับมาขอบคุณพฤติกรรม ‘ธรรมดาๆ’ และเหตุคับขันในวันนี้แบบนึกไม่ถึงเลยทีเดียว